Θηλασμός: Μόδα ή Ανάγκη;

Συχνά έρχομαι απέναντι σε αυτή την ερώτηση - δίλημμα

Μετά από τόσα χρόνια που δουλεύω με νέες οικογένειες, με νέα και παλιά "δίδυμα" μητέρας παιδιού και έπειτα από την προσωπική μου εμπειρία σαν μητέρα δύο παιδιών , γίνεται όλο και πιο δυνατό και ξεκάθαρο στο μυαλό μου.... ''Από πότε το φυσικό μπαίνει σε ζυγαριά και σε διλήμματα; "

Είμαστε 'η όχι πρωτεύοντα θηλαστικά σε αυτόν τον πλανήτη;

Ναι συμφωνώ πως έχουμε ξεπεράσει προ πολλού την πιθηκώδη φύση μας. Σταματήσαμε να ζούμε στα δάση στερημένοι από περίτεχνα και στιβαρά καταλύματα. Αλλάξαμε την έννοια της αγέλης και του κυρίαρχου αρσενικού. Έχουμε περάσει μία αγροτική , μία βιομηχανική και τώρα διανύουμε μία τεχνολογική επανάσταση.

Αλλά άλλαξε ποτέ η ανάγκη ενός νεογέννητου ανθρώπου;

Οι ανάγκες ενός νεογέννητου μωρού της ανθρώπινης φυλής - σε όποιο γεωγραφικό μήκος και πλάτος της Γης κι αν έχει γεννηθεί είναι οι εξής δύο:

Να πιει το γάλα της μάνας του ( το γάλα από το ίδιο είδος θηλαστικού δηλαδή κι όχι κάποιου άλλου) και να αισθάνεται ασφάλεια να κοιμηθεί, να κλάψει , να θυμώσει , να χαλαρώσει και να μη φοβάται διότι θα είναι αδιάκοπα στην αγκαλιά - πάλι - της μάνας του.

Για εμένα δίλημμα δεν υπάρχει ...

Συμφωνώ ότι, στην προσπάθεια μας να τα ελέγχουμε όλα ( τυπικό χαρακτηριστικό του Homo Sapiens) έχουμε ιατρικοποιήσει την εγκυμοσύνη, τον τοκετό ( όχι πως είναι πάντα κακό αυτό) και κατ' επέκταση, και τον τρόπο σίτισης ενός νέου μωρού.

Και έτσι βρισκόμαστε συχνά αμήχανοι απέναντι στην επιλογή :

" Τι κάνω τώρα; Θηλάζω ή δίνω φόρμουλα; "

Για μένα δίλημμα δεν υπάρχει...

Για τον απλό λόγο ότι διλήμματα μπαίνουν ανάμεσα σε ομοειδείς έννοιες - όχι αντίθετες.

Η ανάγκη δεν πρέπει να μπαίνει ποτέ σε ζύγι.

Ας κάνουμε, λοιπόν την ανάγκη... μόδα.

Και ας ξαναφέρουμε τον άνθρωπο πιο κοντά στις ρίζες του.